- Brzydki wieczór - rzekł - śnieżyca. Rok ten był ciężki: ulewa smagała Srebrnym swym biczem wiosenne zasiewy I ziemia we łzach zaledwie wydała Słomę a plewy. Z daleka tylko turkocze dorożka. Jego miłość pań Żegota dopiero wczoraj prawił, jaki to waleczny wojownik był z Bolesława Krzywoustego. Kto tam wie, co będzie dalej, ale teraz, na przykład, niby to przytomny, niby mówi z sensem, a czasem utnie i nie może sobie przypomnieć najprostszego wyrazu. Chudoba wypadła, z towarzyszeniem ruchów machiny. Lubom przeszedł pięćdziesiątkę, żal mi abdykować praw człowieka, już bym skłonił się raczej włosy sobie poczernić. - Poznamy się, rozpoznamy się, choćbyśmy przybrali odmienną postać! Ty chcesz honory utrzymywać, to sobie utrzymuj. Łóżko szerokie, mógłby się w nim trzeci jeszcze pomieścić. - Co, sam pan jesteś? Scena IV Bronka i Tadeusz wchodzą, trzymając się pod rękę, weseli i szczęśliwi – na pozór. Nastąpiła nagła zmiana pogody. - Bo pragnąłbym się dowiedzieć, co było poza cieśniną Magellańską. Starzyńska w rozpaczy drogą biegła. Jeden z ósmokla- sistów,mieszkający u zamożnych krewnych,znalazł to dzieło w bibliotece swego wujaszka, zaczął czytać,dał kolegom – i poszło zepsucie! Panie świeć nad jej duszom. Zapytał, nie przerywając oblężenia, z podstawowymi siłami wyruszył w kierunku Lasu Kiszkindhy. Jakoż Anusia miała ich pod dostatkiem. Czy słońce zbliża się teraz do zamku, czy zachodzi za horyzont? Największe nawet ośrodki tego regionu nie miały poważniejszych instytucji artystycznych z wyjątkiem samego Wrocławia, o stopniu zaś rozwoju bardziej masowej pracy kulturalnej świadczyć może fakt, że w tym czasie. Na to książę utkwił w Kozaku oczy i rzekł spokojnie, lubo z przyciskiem na każdym słowie: - Od łotra, hultaja i rozbójnika, nie od hetmana! Tu nie można? ” W tej chwili przed wyobraźnią pani Latter przesuwa się cień mężczyzny, na którego widok rysy jej wyrażają nienawiść. Niema sposobu przebycia tych przestrzeni; na przeszkodzie staje już to zupełny brak, już niedostateczność środków przewozowych, gorąco, choroby, dzikość krajowców. Tam odnajdywał swoją ławkę naprzeciw pałacyku Kamy i ukryty między drzewami patrzył na płonące pochodnie, słuchał śpiewu wielbicieli kapłanki i - marzył o niej.